ارزیابی استانداردهای کمی و کیفی مسکن در محلات حاشیه نشین (نمونه موردی: محله دولت آباد کرمانشاه)

شاخص های مسکن شاید مهم ترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن باشد. بررسی شاخص های کمی و کیفی مسکن یکی از وسایل و شیوه های شناخت ویژگیهای مسکن به شمار می رود که می توان به کمک آن پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت و هرگونه برنامه ریزی و تصمیم گیری صحیح در خصوص مسکن را تسهیل نمود. هدف این پژوهش ارزیابی استانداردهای کمی و کیفی مسکن در محله دولت آباد کرمانشاه از لحاظ شرایط قابل قبول زیست برای اکثریت خانواده ها، برخورداری از امکانات و تسهیلات زیر ساختی و بررسی وضعیت تراکم ها می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی و از روش های تحلیلی- توصیفی که جمع آوری اطلاعات در آن با استفاده از پرسشنامه و و اطلاعات میدانی بوده است. نتایج به دست آمده ازبررسی شاخص های کمی محله دولت آباد نشان می دهد که از نظر میزان تراکم های مسکونی دارای آمار نسبتا بالایی می باشد به طوری که تراکم خانوار در واحد مسکونی08/1 می باشد. همچنین از میزان تراکم نفر در اتاق دارای تراکم 3/1 نفر برای هر واحد مسکونی می باشد. و از نظر میزان تراکم نفر در واحد مسکونی 2/4 می باشد که آمار بالایی را نشان می دهد. و میزان تراکم متوسط اتاق برای هر خانوار برابر05/3 درصد می باشد.از لحاظ ویژگیهای کیفی واحدهای مسکونی نیز بیشتر دارای قدمتی بیش از 15 سال می باشند.. و اغلب دارای متراژ بین 50 تا 100 متر می باشند و اغلب نحوه تصرف آنها به صورت شخصی می باشد هر چند که در ساخت آنها ار مصالح بادوام استفاده شده است. از نظر میزان رضایت از امکانات و تسهیلات آموزشی و ضعیت بهداشتی بیشتر افراد به طور متوسط راضی بودند. اما از نظر وضع امنیت دارای وضع مطلوب تری می باشد هرچند که بیشتر افراد از وضعیت فضاهای عمومی راضی نبودند. البته از نظر میزان احساس خاطر و تعلق و هم چنین میزان دسترسی به نیازهای روزمره اکثریت افراد از آن احساس رضایت داشتند.